Introductie en vergelijking van lithiumhydroxide van batterijkwaliteit

Lithiumhydroxideis een van de drie basislithiumzouten in de lithiumindustrieketen. De belangrijkste vormen zijn watervrij lithiumhydroxide en lithiumhydroxidemonohydraat. Lithiumhydroxide-monohydraat van batterijkwaliteit wordt voornamelijk gebruikt bij de bereiding van kathodematerialen voor lithium-ionbatterijen. Het wordt ook gebruikt als additief in elektrolyten van alkalische batterijen en bij de productie van lithium.

Lithiumhydroxide, als de belangrijkste lithiumzoutsoort stroomafwaarts van de lithiumindustrieketen, is een belangrijke grondstof op het gebied van batterijen, vooral het ternaire kathodemateriaal met een hoog nikkelgehalte dat op grote schaal wordt gebruikt in hoogwaardige batterijen, en is een onmisbare kernlithiumbron in zijn productie.

Lithiumhydroxideproductieproces

Vanuit het perspectief van de productietechnologie kan lithiumhydroxide in één stap worden geproduceerd nadat lithiumsulfaat is geproduceerd door verzuring, of lithium kan worden geëxtraheerd uit de pekel uit zoutmeren om lithiumcarbonaat te produceren, en vervolgens kan lithiumhydroxide worden geproduceerd met behulp van een katalytische methode. Daarom is het, gezien de kosten van de productie van lithiumhydroxide uit pyroxeen, voordeliger.

Omdat het zoutmeersysteem een ​​duidelijk kostenvoordeel heeft op het gebied van lithiumcarbonaat, terwijl het ertssysteem een ​​kwaliteitsvoordeel heeft en geen kostennadeel op het gebied van lithiumhydroxide, is de nieuwe productiecapaciteit van lithiumverbindingen in het ertssysteem sinds 2019 vooral gericht op batterijkwaliteit. lithiumhydroxide op de productielijn.

De nieuwe productiecapaciteit voor de extractie van mica-lithium is echter voornamelijk geconcentreerd op de productielijn voor lithiumcarbonaat"quasi-kwaliteit"producten zijn complementair aan de lithiumextractie uit zoutmeren.

Lithium uit erts halen

Het belangrijkste nadeel van de winning van lithium uit erts is dat, met uitzondering van enkele hoogwaardige grondstoffenlocaties (zoals de Taliesin-Greentree Lithium Mine), het gebruik van erts voor de productie van lithiumcarbonaat- en lithiumchlorideproducten zich over het algemeen in de midden- en hoge posities bevindt. van de mondiale kostencurve.

Vanuit het oogpunt van kostenveiligheid is het winnen van lithium uit erts geschikter voor de productie van hoogwaardige producten zoals lithiumhydroxide van batterijkwaliteit.

Vergelijking vanlithiumcarbonaaten lithiumhydroxide

Lithiumcarbonaat en lithiumhydroxide zijn beide grondstoffen voor batterijen. Op de markt zijn de prijzen van lithiumcarbonaat en lithiumhydroxide feitelijk gestegen en gedaald. Wat is het verschil tussen deze twee materialen?

Vergelijking met bereidingsproces

Beide kunnen uit spudomeen worden gewonnen, en er is niet veel verschil in kosten. Als de twee echter in elkaar worden omgezet, zijn extra kosten en apparatuur vereist en zijn de kostenprestaties niet hoog. De technische routes zijn verschillend. Bij de bereiding van lithiumcarbonaat wordt hoofdzakelijk gebruik gemaakt van de zwavelzuurmethode. Lithiumsulfaat wordt verkregen door de reactie van zwavelzuur en spudieen. Natriumcarbonaat wordt aan de lithiumsulfaatoplossing toegevoegd en vervolgens gescheiden en gedroogd om lithiumcarbonaat te bereiden;

Lithiumhydroxide wordt voornamelijk bereid volgens de alkalische methode, dat wil zeggen met behulp van natriumfluoride en calciumhydroxide. Sommige mensen gebruiken ook de zogenaamde natriumcarbonaatdrukmethode, dat wil zeggen dat ze eerst een lithiumhoudende oplossing bereiden, vervolgens kalk aan de oplossing toevoegen en vervolgens lithiumhydroxide bereiden.

Kortom, spudeen kan tegelijkertijd worden gebruikt om lithiumcarbonaat en lithiumhydroxide te bereiden, maar de procesroutes zijn verschillend, de apparatuur kan niet worden gedeeld en het kostenverschil is niet significant. Bovendien zijn de kosten voor het bereiden van lithiumhydroxide uit pekel uit zoutmeren veel hoger dan die van lithiumcarbonaat.